درخت گلابی
اطلاعـات در مـورد شـروع کشـت گلابـی بـه 2000 سـال پـیش در کشـور چـین بـاز مـی گـردد . البتـه
انـواع اولیـه گلابـی مسـلما قبـل از آن مـورد کشـت و کـار قـرار گرفتـه و توسـط مردم تمدن هاي بابـل و ایـران هماننـد سـیب وحشـی مـورد اسـتفاده قـرار می گرفتـه اسـت و بـه ایـن ترتیب مدت ها قبل از اینکـه بـه آسـیاي صـغیر و اروپـا منتقـل شـود مـورد گـزینش و تکثیـر قـرار گرفته و در طـول جـاده ابریشـم بـه سـایر منـاطق گسـترش یافتـه اسـت. اصلاح ارقام گلابی بصورت علمی و منسجم در آغاز قرن 20 میلادي در بلژیک، فرانسه، ایالات متحده آمریکا و آلمان آغاز شد علیرغم وجود ارقام بومی و محلی فراوان در مناطق تاریخچه دقیق و مشخصی از نحوه گزینش و دستیابی به این ارقام موجود نیست .در حال حاضر ارقام بومی مهم گلابی کشور به چهار استان گلابی خیز، شامل استان های اصفهان (ارقامی نظیر شاه میوه و سببری)، تهران (ارقامی نظیر دم کج کرج و سه فصله)، خراسان (ارقامی نظیر در گزی و قوسی) و در نهایت آذربایجان (ارقامی نظیر سیف تبریز و سردرودی یا همان پیغمبری) منسوب است.
بر اساس آمارنامه سال ۲۰۰۸ سازمان جهانی خواربار و کشاورزی (FAO) سطح زیر کشت این محصول در جهان 8/1 میلیون هکتار و میزان تولید آن نزدیک ۲۱ میلیون تن با متوسط عملکرد 1/12 تن در هکتار برآورد شده است. کشورهای چین، ایتالیا، آمریکا، آرژانتین، اسپانیا، کره جنوبی، ترکیه، آفریقای جنوبی و ژاپن به ترتیب عمده ترین تولیدکننده گلابی در جهان محسوب می شوند. ایران از نظر سطح زیر کشت گلابی مقام دهم و از نظر میزان تولید مقام پانزدهم را دارا می باشد. از ۲۰ میلیون تن تولید جهانی گلابی، کمی بیش از ۱۳ میلیون تن آن به کشور چین تعلق دارد. بر اساس آمار برگرفته از آمارنامه سال ۱۳۸۳ وزارت جهاد کشاورزی، سطح کلی باغهای گلابی کشور اعم از بارور و نهال بیش از ۱۷ هزار هکتار است. همچنین متوسط عملکرد در باغ های گلابی کشور حدود 1/10تن در طی این سال بوده است. مقایسه عملکرد باغهای گلابی در کشور ما و عملکرد کشورهای عمده تولید گلابی جهان بیانگر تفاوت حدود ۲۰ تا ۳۰ تن در هکتار است که نشان دهنده اینست که اصلاح ساختار باغ های گلابی کشور تا چه اندازه می تواند در افزایش تولید این محصول مثمر واقع شود. در بین استان های کشور، تهران، خراسان، آذربایجان شرقی، اصفهان، قزوین و آذربایجان غربی شش استان دارای بیشترین سطح زیر کشت باغ های گلابی در کشور می باشند. ارقام غالب گلابی در مناطق گلابی خیز ایران شامل ارقام بومی شاه میوه، نطنزی، سردرودی (پیغمبری)، سه فصله، تاشکندی، سبری، در گزی، بیروتی، قوسی و فلسطینی و ارقام وارداتی شامل ویلیامز (Williams d'Angouleme) اسپادونا(Spadona)،لوئیزبون(Louise Bonne) و ویلیام دوشس (William Duchesse) می باشند . براساس استاندارد وزارت کشاورزی ایالت متحده آمریکا یک عدد گلابی با پوست به وزن متوسط 178 گرم به طور متوسط دارای 28 گرم کربوهیدرات، ۶ گرم فیبر، ۱۷ گرم قند و بر خلاف سیب دارای ۱٪ پروتئین می باشد. این مقدار میوه گلابی برآورد کننده ۹٪ نیاز روزانه به کربوهیدرات و ۲۲ ٪ نیاز روزانه به فیبر در یک انسان با ۲۰۰۰ کالری روزانه انرژی است. همچنین این مقدار گلابی دارای پوست ۱۵٪ ویتامین ث، ۲٪ کلسیم و ۲٪ آهن مورد نیاز چنین شخصی را برآورد می کند. قسمت هایی از درخت گلابی که مورد استفاده غذایی و درمانی قرار می گیرند شامل میوه، برگ و پوست آن است. گلابی را می توان بصورت خام یا پخته (مربا و کمپوت) مصرف کرد.