مبارزه با آفات و بیماریها و علفهای هرز
پسیل گلابی (Psylla pyricola) مهم ترین آفت درخت گلابی در کشور است. خسارت این آفت در مناطق گرم و خشک بیش از مناطق سرد و مرطوب است. حشرات نر و ماده هر دو بالدار بوده و تولید عسلک می نماید. این ماده شیرین و چسبناک کل درخت را پوشانیده و عامل مشخصه این آفت روی درخت است. حشره با مکیدن شیره درخت سبب ضعف، افت عملکرد و همچنین کاهش کیفیت محصول می شود. حساسیت به پسیل در بین ارقام مختلف گلابی متفاوت است و از جمله راههای کاهش آفت، کشت ارقام مقاومتر است. مبارزه با پسیل همچنین با استفاده از سموم روغنی در زمستان که منجر به از بین رفتن حشرات زمستان گذران می شود امکان پذیر است. ارقام مورد توصیه در این کتابچه اغلب مقاومت مطلوبی به پسیل گلابی نشان می دهند. در موارد خفیف خسارت ستشوی برگ ها با آب و مایع ظرفشوئی مفید است، لیکن در موارد حادتر می توان از سمومی نظیر انویدور استفاده کرد که نوبت اول سمپاشی همزمان با نسل اول کرم سیب خواهد بود . همچنین سمومی نظیر کالیپسو و دیمیدین نیز قابل استفاده می باشند. نوبت دوم فقط در صورت ظهور عسلک قابل توصیه است. از دیگر آفات مهم گلابی زنبور دانه خوار گلابی (Halocampa brevis)، سنک گلابی(Stephanitis pyri) سرخرطومی گلابی (Anthomomomus Pomorum) . و انواعی از کنه ها می باشند. مبارزه با کنه بر اساس دستورالعمل ارائه شده برای درخت سیب امکان پذیر خواهد بود. در بین بیماری های گلابی به یقین بیماری آتشک مهمترین بیماری است. این بیماری در سال ۱۳۶۸ در کشور در کرج گزارش و طی سال های اول طغیان سبب نابودی بسیاری از باغهای دربردارنده ارقام حساس گلابی شد. عامل این بیماری باکتری Erwinia amylovora می باشد و بیشترین خسارت بیماری در استان های تهران، خراسان، البرز، قزوین، زنجان دیده می شود. این بیماری به شرایط آب و هوایی معتدل همراه با رطوبت مطلوب برای رشد باکتری نیاز دارند و به همین دلیل باغهای موجود در استان های تهران، البرز، قزوین زنجان بیش از سایر مناطق درگیر می شوند. موثرترین راهکار مبارزه با این بیماری استفاده از ارقام متحمل است. علاوه بر این استفاده از اقدامات بهداشتی، حذف
بافتهای آلوده و مبارزه شیمیایی با ترکیب مسی مناسب و انتی بیوتیک ها می تواند در کاهش خسارت باکتری موثر باشد. به این منظور استفاده از محلوب بوردو قبل از باز شدن جوانه ها در انتهای زمستان و یا اوایل بهار و سپس کاربرد آکسی کلرور مس به غلظت 5/1در هزار در زمان باز شدن ۱۰ درصد گلها و زمان تمام گل توصیه می گردد. در صورتی که پس از آن نیز سرشاخه های درحال رشد روی درخت باقی مانده باشد و شرایط آب و هوائی برای طغیان بیماری مساعد باشد لازم است انجام محلول پاشی ها تا بعد از دوره گلدهی نیز ادامه پیدا کند. بایستی مراقب بود تا استفاده از ترکیبات مسی سبب ایجاد زنگار سطحی روی بافت میوه نگردد. احتمال بروز زنگار روی میوه در مناطق مرطوبی نظیر استان مازندران به شدت افزایش می یابد.