آماده سازی بذر برای کاشت

بایستی بذرها را از درختانی که سالم، دارای قدرت رشد خوب و ترجیحاً زود بارده باشند، انتخاب نمود. سوراخ قاعده پوست چوبی دانه­ها باید تا حد امکان بسته­تر باشد. درصد مغز (نسبت مغز به پوست) باید بالای 50 درصد باشد. ضخامت پوسته چوبی باید متوسط تا ضخیم باشد. مغز گردو باید به رنگ کرم روشن، فاقد فرورفتگی­های فراوان و دارای طعم و مزه خوب باشد و به آسانی از پوسته چوبی و دیواره­های داخلی جدا شود (اصطلاحاً سوزنی نباشد). بذرهای گردو برای جوانه زنی نیازمند سپری کردن یک دوره سرمایی می­باشند که این نیاز سرمایی با قرارگیری آنها به مدت 8-6 هفته در دمای حدود 5 درجه (دمای یخچال) در شرایط مطلوب برطرف می­شود. در طول این دوره باید از خشک شدن بذرها جلوگیری شود و هوای کافی به بذرها برسد. پس از این عملیات بذرها آماده کاشت می­باشند.

کاشت بذر در خزانه

معمولاً بذرهای گردو را در عمق 10 سانتیمتری و با فاصله 10 تا 20 سانتیمتر از یکدیگر در کنار جوی­هایی به پهنا و ارتفاع حدود 20 سانتیمتر و پشته­هایی به پهنای 80 سانتیمتر می­کارند. برخی از خزانه­دارها روی هر پشته دو ردیف بذر می­کارند. قبل از کاشت بذر باید زمین را آبیاری کرد و چند روز به حال خود گذاشت تا رطوبت آن به حد تعادل برسد و به اصطلاح گاورو شود. بذرها را باید در محدوده خط داغ آب (یعنی با فاصله حدود 15 سانتیمتر از کنار جوی) بر روی پشته­ها کاشت. اگر رطوبت خاک خیلی زیاد باشد، دانه­های گردو پوسیده و فاسد می­شوند و اگر رطوبت آن خیلی کم باشد، رویش دانه به تأخیر می­افتد، بهترین حالت قرارگیری بذر در زمین حالتی است که دانه گردو به پهلو بر روی زمین قرار داده شود.

در این حالت درصد جوانه زنی بذرهای گردو افزایش می­یابد. معمولاً در یک هکتار خزانه می­توان حدود 100 هزار اصله نهال تولید کرد که 50 تا 60 هزار از آنها قابل کاشت در زمین اصلی هستند. به طور معمول بلندی نهال­های یکساله در خزانه 50 تا 70 سانتیمتر است و در دوسالگی بلندی نهال­ها به 90 تا 120 سانتیمتر می­رسد.