گونه های گردوی سیاه

بخش Rhysocaryon شامل تقریبا 16 گونه گردوی آمریکای شمالی و جنوبی است، که همگی میو های چهار حجره ای با پوست ناشکوفا تولید می کنند.

گردوی سیاه شرقی J.nigra بزرگ ترین گردوی آمریکای شمالی که به ارتفاع 45 متر و به قطر 2 متر اغلب در زمین های با شیب کم و با خاک های دارای زهکشی مناسب یافت می شود. دارای پوست میوه سخت، سیاه و شیارهای نامنظم در روی پوست میوه است. گردوی این گونه برای تهیه شیرینی، غذا، بستنی مورد استفاده قرار می گیرد.

چوب آنها عمدتا در ساخت لوازم منزل و قنداق اسلحه بکار می رود. میوه های آن سخت بوده، پوست آن سیاه و درصد مغز کمتری دارد. مغزهای آنها که طعم گیرایی دارند به طور تجاری، در شیرینی پزی و تولید بستنی استفاده می شود.

گردوی سیاه کالیفرنیای شمالی J.hindsii به عنوان پایه میوه ها برای عرضه به بازار جمع آوری می شود. چوب آنها به ویژه اگر طرح برجسته مطلوبی داشته باشد، به قیمت خوبی فروخته می شود.

گردوی سیاه کالیفرنیای جنوبی J.californica درختچه مانند بوده این گونه به دلیل حساسیت به بیماری های ریشه ای زیاد به عنوان پایه بکار نمی رود.

دو گونه از انواع گردوی سیاه شامل گردوی سیاه آریزونا J.major و گردوی سیاه تگزاس J.microcarpa . این گونه ها فقط به عنوان پایه در مناطق خشک و شور به کار می روند. J.microcarpa گردوی سیاه تگزاش به ندرت به ارتفاع بیش از 10 متر می رسد. میوه آن کوچک تر از میوه سایر گونه ها است و در خاک های با PH زیاد به عنوان پایه مورد استفاده قرار می گیرد همچنین در خاک های با بر و کلراید زیاد بهتر از سایر گونه ها رشد می کنند.

گونه J.hirsuta در این گونه درختان بزرگ و گسترده اند و در طول و مسیر دره ها رشد می کنند و نسبت به J.nigra شاخ و برگ آن کرک بیشتری دارد.

J.mollis گونه ای از مکزیک و در مقایسه با J.hindsii در ارتفاعات بالاتر قابل کشت است.

J.pyriformis درختان بلند و خزان کننده بوده و در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری دیده می شود و از جنوب شرقی مکزیک جمع آوری شده است احتمالا بومی مکزیک است.

J.olanchana با درختان متوسط تا بزرگ در مناطق نیمه گرمسیری تا گرمسیری یافت می شود. میوه آن شبیه گونه J.pyriformis اما برگ ها متفاوت است.

J.steyermarkii جمع آوری شده از گواتمالا و از طریق مشخصات برگ و پوست درختان شناسایی شده است.

J.jamaicensis گردوی ایدیاس غربی با ارتفاع 45 متر و برگ های دراز و برگچه های باریک، بومی پرتوریکو و کوبا است.

J.venenezuelensis معمولا درختان کوتاه و دارای تاج گسترده هستند و می توانند به درختان بزرگ نیز تبدیل شوند. بومی کوهستان های ساحلی شمال ونزوئلا بوده و درخت آن به منظور استفاده از چوب قطع می شود و کمیاب است.

J.neotropica گردوی آند، بومی کوه های کلمبیا، اکوادور، جنوب غربی ونزوئلا شمال پرو است در حاشیه جنگل ها یافت می شود و تقریبا همیشه سبز است. می تواند در مناطق معتدله تا ارتفاع 1500 متر از سطح دریا با دمای 3 تا 25 درجه سانتی گراد رشد بکند دارای چوب ارزشمندی برای صنایع چوب و گردوی آن مصرف تغذیه ای محلی دارد.

J.boliviana گردوی بولیوی درختانی بزرگ با ارتفاع بیش از 25 متر هستند.

J.soratensis این گونه از دره Sorata نزدیک لاپاز در بولیوی گزارش شده است می تواند هیبریدی از گونه J.nigra باشد. برگ ها و گل های آن شبیه J.neotropica است.

J.australis گردوی آرژانتین با طول 7 تا 24 متر و قطر 70 سانتی متر که برگ ها در سپتامبر ظاهر می شود و در اوایل ماه می ریزش می کند. برگ ها دارای کرک و بومی جنگل های بولیوی و آرژانتین است.